رواية عشق بلا حدود (الإعصار) عبر روايات الخلاصة بقلم زينب محروس
-%D8%A8%D9%82%D9%84%D9%85-%D8%B2%D9%8A%D9%86%D8%A8-%D9%85%D8%AD%D8%B1%D9%88%D8%B3.webp "رواية عشق بلا حدود (الإعصار) الفصل الرابع 4 بقلم زينب محروس")
رواية عشق بلا حدود (الإعصار) الفصل الرابع 4
الساعة اتنين بالليل كانت لسه صاحية بتقرأ فى المصحف وفهد نايم وفجأة سمعت باب الشقة بيتفح فقربت بخوف من باب الاوضة و فتحته ببطء عشان محدش يحس بيها بس مكنش حرامى كانوا رجالة كتير مقنعين و معاهم أسلحة و كانوا بيفتحوا باب كل اوضة بيدوروا على حد لحد ما لمحت حاجة على القناع فقالت بصدمة و بهمس : عرفوا طريقى منين ؟؟؟ .........
رائد نايم يتقلب على السرير مش جايله نوم حاسس ان فى حاجة هتحصل بيحاول يكدب شعوره و ينام بس مش عارف خايف اوى على ابنه ندم انه سابها تاخده كان المفروض يقنعها تتجوزه و تفضل معاهم هنا او حتى كان غصبها تتجوزه و فجأة اتنفض من مكانه لما افتكر ان الرصاص اللى اتضرب عليهم كانت هى المقصودة مش هو و حتى من غير ما يغير خرج من البيت بلبس البيت و ركب عربيته و اتصل بعمر
رائد : ايوا يا عمر صحصح معايا تجيب الرجالة و تيجى فورا على بيت عليا عشر دقايق تكون قدام مدخل العمارة
و مستناش رده و قفل فى وشه و زود السرعة عشان يوصل بسرعة وقرر انها اما ترجع معاه او هى حرة بس مش هيسيب ابنه معاها تانى غلط لما سمحلها تاخده بس مش هيغلط تانى ، بعد وقت وقف عربيته قدام العمارة و طلع بسرعة على الشقة بتاع عليا بس اول ما الاسانسير فتح شاف باب الشقة مفتوح فخرج منه و قرب من الباب سمع صوت خطوات و همس فى الشقة و لما بص من الفتحة الصغيرة شاف المقنعين فكر يدخل بس تراجع لانه بالنسبة لعددهم هم أكتر منه فأكيد لو اشتبك معاهم النتيجة هتكون سيئة فتلقائى راح لباب الجيران و رن الجرس و هو بيدعى محدش من المقنعين ياخد باله او يسمع صوت الجرس و لحسن الحظ الباب اتفتح بسرعة و اللى فتحه كان شاب فى بداية العشرين و من غير ما رائد يتكلم دخل و قفل الباب بهدوء تحت استغراب الشاب اللى قال : انت مين و بعدين انا مسمحتلكش تدخل
رائد : انا بعتذر جداً على الطريقة اللى دخلت بيها و كمان الوقت متأخر بس كان ضرورى اعمل كدا عشان مراتى و ابنى فى الشقة اللى جنبك دى و فى عصابة هجمت على الشقة و انا كنت برا فلازم انقذهم بس العصابة عددهم كبير
الشاب : طب ما تتصل بالشرطة بسرعة
رائدو هو بيطلع فونه : اعمل معايا معروف و اتصل انت و انا هتصل بحد تانى
الشاب و هو بينفذ : تمام
رائد اتصل بعمر اللى قاله انهم تحت العمارة فطلب منه يطلعوا بسرعة و يكونوا جاهزين للإشتباك و طلع مسدسه و فتح الباب ببطء و بيراقب الوضع لحد ما شاف عمر بيتقدم الحراس ووصل عند الباب فخرج له علطول و دخلوا على المقنعين وقال رائد : ارموا اسلحتكم
واحد من المقنعين : انتوا مين وعايزين منننا ايه
رائد : ملكش دعوة احنا مين و نزلوا اسلحتكم فورا
واحد تانى من المقنعين : و لو معملناش كدا ؟
رائد : يبقى تترحموا على نفسكم احنا اضعافكم عشر مرات يعنى هنخلص عليكم فى اقل من دقيقة
بدأوا المقنعين ينزلوا اسلحتهم فى نفس وقت دخول الشرطة وقبضوا عليهم وخرجوا ، ودخل رائد يدور على عليا وفهد بس للاسف مكنوش موجودين ، رائد كان هيتجنن و خبط بايده فى الحيطة و قال : راحوا فين ، كنت غبى غبى
عمر : اصبر يا رائد ممكن يكونوا هربوا من هنا لما شافوهم
رائد : هربوا ازاى انت ما شوفتش عددهم مستحيل يهربوا منهم
عمر : اومال هيكونوا راحوا فين بس ما هما لو عملولهم حاجة مكنش زمان المقنعين دول لسه هنا
رائد بغضب وحيرة : معرفش معرفش انا الغلطان مكنش لازم اوافق انها تاخده
قبل ما عمر يتكلم سمعوا صوت الشاب واقف على الباب و بيقول : السلام عليكم
رائدو عمر : و عليكم السلام
الشاب : ابن حضرتك و المدام كويسين ؟
رائد بصله و بص لعمر وسكت ف عمر قال : للأسف مش موجودين أصلا عشان نعرف هما بخير و لا لاء
الشاب : طيب ما تشوفوا الكاميرات
رائد :هما فين ؟
الشاب : فى الاوضة تبع البواب
رائد: يلا بينا وخرجوا من الشقة و قبل ما ينزلوا سمعوا صوت بنت من وراهم بصوا وراهم كانت بنت فى نفس سن الشاب و لابسة بيجامة وردى وعاملة شعرها قطتين و بتجرى على الشاب و بتقول : إلحقنى يا خالد فى حرامى فى اوضتى
خالد باستغراب : حرامى و دخل منين دا يا مرام
مرام : هو مدخلش هولسه فى البلكونة بيحاول يدخل
خالد : فى ايه النهاردة قربى نشوف فيه ايه
و مشوا لشقة خالد و تحديداً اوضة مرام و كان معاهم رائد و عمر قربوا كلهم من البلكونة و لما خالد مد ايده يفتحها مرام شدته بخوف : لاء يا خالد احسن يكون معاه سلاح و يحصلك حاجة
خالد : اهدى يا مرام مش هيحصل حاجة
مرام حضنته وقالت : انا مش عايزاك تسيبنى انت كمان
رائد : ابعد شوية يا خالد انا هفتحها و بالفعل فتحها بس الباب خبط فى حاجة وراه فشده شوية و بص وراه ليتلقى الصدمة لما شاف عليا قاعدة فى زاوية ورا الباب و فى حضنها فهد اللى مش مبينة منه حاجة و مغمضة عينها جامد و بتقول أدعية فى سرها الامر مخدش وقت كتير عشان رائد يستوعبه و قال بلهفة و هو بياخد منها فهد : فهد حبيبى انتى كويس يا روحى
كان بيحضنه و يبوسه وكأنه بعيد عنه من سنين و مش واخد باله من اللى بترتجف جنبه من الخوف ، انما خالد و عمر و مرام اول ما سمعوه بيقول فهد دخلوا وراه علطول و مكنتش صدمتهم أقل منه الفرق خوفه و لهفته على ابنه و لاحظ خالد تجاهله لعليا اما عمر قرب من عليا و قال : عليا انتى كويسة فى حد قرب منكم ؟
حركت راسها بعلامة الرفض ومسحت دموعها و حاولت تقف لكنها لسه خايفة و جسمها بيرتعش و رجلها شايلاها بالعافية وكانت هتقع بس عمر سندها و قال : عليا متأكدة انك كويسة ؟
عليا وهى بتبلع ريقها : اه كويسة
فهد بعد عن حضن رائد وقال : ماما كانت هتقع فى الشارع من هنا كان بيشاور على خرصانة بارزة من الجدار بتوصل ما بين البلكونتين
رائد بس للمسافة بين البلكونتين و مكنش فارق معاه هى عايشة و لا ميتة كان كل اللى شاغله انها أكيد خلت فهد يعدى من عليها شد على ايده جامد و حاول يتمالك اعصابه عشان ميغلطش قدام خالد و مرام فقال بحب مزيف : انتى كويسة يا حبيبتى
عليا استغربت طريقته و حركت دماغه و متكلمتش فقال خالد : اتفضلوا ندخل جوا عشان الجو برد
دخلوا كلهم الصالون و مرام جابتلهم عصير و اخدت كوباية و راحت قعدت جنب عليا اللى حالتها مش كويسة خالص و طلبت منها تشرب العصير فقالت عليا : متشكرة بس مش عايزة
مرام : لازم تشربيه يا جميل عشان أعصابك تهدى
عليا كانت هتعترض بس عمر قال : اشربى العصير يا عليا عشان تهدى
قرر رائد انهم مش هيفضلوا فى الشقة دى ثانية تانى و هيرجعوا كلهم الفيلا و عليا بعد الرعب اللى رجعت عاشته تانى و اتضح انه منتهاش سمعت كلامه لانها محتاجة حد يحميها ، رجع فهد و عمر و عليا ورائد الفيلا مع بعض و الحرس معاهم و شكروا خالد ومرام واعتذروا على القلق اللى سببوهولهم ، و اول ما دخلوا الفيلا طلب رائد من عمر يطلع فهد اوضته و بص لعليا بكل الغضب اللى جواه دلوقتى مش محتاج يرسم البرود او انه مش متضايق منها ، أما عليا كانت عايزة تعتذر و تشكره عشان انقذها لكن اللى عمله غير رأيها و صدمها و خلاها ترتعش تانى وتعيط فبصتله بترجى يرجع عن اللى فى دماغه ......
يتبع ---------
